Şiddetli geçimsizlik yaşayan karı koca, 20 yıllık evliliklerini sonlandırmak için Aile Mahkemesi’nde karşılıklı boşanma davası açtı.
Davacı-karşı davalı erkek, evliliklerinden biri ergin üç müşterek çocuklarının olduğunu, eşinin konutta kadınlık vazifelerini yerine getirmediğini, çocuklarla ve kendisiyle ilgilenmediğini, kendisine hakaret ve küfür ettiğini, tehditlerde bulunduğunu, yemek ve paklık yapmadığını öne sürdü.
Sürekli olarak elinde telefonla sokaklarda gezdiğini, kendi anne ve babasına da davalının saygısızca davrandığını, babasının felçli olduğunu ve hastanede yattığını, davalının bir gün olsun ziyarete gitmediğini, davalının babası tarafından tehdit ve hakaretlere maruz kaldığını lisana getiren davacı koca, ergin olmayan müşterek çocukların velayetinin kendisine verilmesine karar verilmesini talep etti.
Davalı-karşı davacı bayan ise kocasının eve gelmediğini, evlilik birliği misyonlarını yerine getirmediği için süreksiz işlerde çalışarak meskene baktığını kaydetti. Bayan, kocasının konutu ve çocukları ile ilgilenmediğini, daima ‘Neden erkek çocuk doğurmadın?’ diyerek kendisini hor gördüğünü argüman etti.
Kadın, 4721 sayılı Kanun’un 166’ncı hususunun birinci fıkrası uyarınca boşanmalarına, ergin olmayan müşterek çocukların velayetinin kendisine verilmesine, müşterek çocuklar için aylık toplam bin lira nafakaya, 100 bin lira maddi, 150 bin lira manevi tazminatın karşı davalıdan tahsil edilmesini talep etti.
Tarafları dinleyen Aile Mahkemesi, davacı-karşı davalı erkeğin meskenin masraflarını karşılamadığı, eşine ve çocuklarına karşı evlilik birliğinin yüklediği misyonları yerine getirmediği, bayanın ailesine karşı da hürmet yükümlülüğünü ihlal ettiği, davalı-karşı davacı bayanın ise ispatlanan bir kusurunun tespit edilemediğine hükmetti.
‘Erkeğin bu davranışları, tıpkı vakitte bayanın kişilik haklarına akın teşkil ediyor’
Mahkeme, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davacı-karşı davalı erkeğin tam kusurlu olduğu, erkeğin bu kusurlu davranışlarının birebir vakitte bayanın kişilik haklarına atak teşkil ettiği münasebeti ile erkeğin asıl davasının reddine, bayanın karşı davasının kabulü ile tarafların 4721 sayılı Kanun’un 166’ncı hususunun birinci fıkrası uyarınca boşanmalarına karar verdi.
Her iki çocuk lehine aylık 300’er lira önlem ve iştirak nafakasına, bayan lehine karar tarihinden itibaren aylık 200 lira önlem nafakasına hükmedilmesine, nafakanın kararın katılaşmasına müteakip birebir ölçü üzerinden yoksulluk nafakası olarak devamına, bayan lehine 10 bin TL maddi, 15 bin TL manevi tazminatın erkekten tahsili ile bayana ödenmesine karar verildi.
Her iki taraf da kararı istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi, davacı-karşı davalı erkeğin meskeninin ve çocuklarının gereksinimlerini karşılamadığı, çocukları ile ilgilenmediği, evlilik birliğinin yüklediği misyonları yerine getirmediği, bayanı daima olarak “erkek çocuk doğuramadın” diyerek hor gördüğüne dikkat çekti.
Evlilik birliğinin sona ermesinde davacı-karşı davalı erkeğin tam kusurlu olduğu, davalı-karşı davacı bayanın ise bir kusurunun bulunmadığına hükmedildi. Davalı-karşı davacının önlem nafakasının başlangıç tarihi ile maddi ve manevi tazminatın ölçüsüne yönelik istinaf talebinin kabulüne, bayan lehine hükmedilen önlem nafakasının aylık 200 lira dava tarihinden itibaren kararın katılaşmasına kadar her ay davacı-karşı davalıdan alınarak davalı-karşı davacıya ödenmesine, bayan faydasına 30 bin TL maddi, 20 bin TL manevi tazminata hükmedilmesine, tarafların öbür istinaf istemlerinin ise asıldan reddine karar verildi.
BAM kararını davacı karşı davalı erkek temyiz edince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dairesi girdi. Oy birliği ile alınan kararda eşini daima hor gören erkeğin tam kusurlu olduğuna dikkat çekildi.
Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına oy birliği ile karar verildi.