“David Bowie’yle ilgili belgeseli yaparken daima şunu düşündüm.Belgeseli çektim, çöle gömdüm. Onunla ilgili hiçbir şeyi açıklamaya çalışmadım. Wikipedia’da gerekli bilgileri bulursunuz esasen. Belgesel 2000 yıl sonra bulunduğu vakit David Bowie’yle ilgili olmadığı, topluma yaşattığı tecrübelerle ilgili olduğu anlaşılacak. David Bowie’nin hayatı gerçek bir ders kitabı, rehber. 20. ve 21. yüzyılda bu kadar güçlü, dolu dolu yaşayan, tadını her an bir sanatkarın destansı seyahatini anlatmak istedim. Odisseus’un bilakis David onu engelleyen fırtınaları şahsen kendi yaratmış” diyor Moonage Daydream’in (2022) yönetmeni Brett Morgan.
Brett Morgan’ı, The Kid Stays in the Picture (yapımcı Robert Evans) Crossfire Hurricane (Rolling Stones), Kurt Cobain: Montage of Heck, (Rolling Stones), Jane (Jane Goodal) belgeselleriyle tanıyoruz. Moonage Daydream, klasik, klasik, kronolojik bir belgesel değil, David Bowie’nin müzikal ve yaratıcı yapıtlarına yanlışsız çıkılan sinemasal bir seyahat. Belgeselin birinci dakikalarından itibaren izleyici Brett Morgen’ın bu radikal seçimini çabucak ayrımsıyor. Direktör biyografik belgesel cinsinin klâsik şartlarını bırakıp Bowie’nin marjinal kainatına giriveriyor. Bu araştırmacı metodla David Bowie’ye hürmette bulunuyor.
Pop yıldızın ailesinin müsaadesiyle Bowie’nin bugüne dek hiç bilinmeyen imajlarına, görüntülerine, sanatsal çalışmalarına, kliplerine, söyleşilerine, konser kayıtlarına ve kulislerine, , sinema kayıtlarına, çizimlerine, tablolarına, yayınlanmamış performanslarına, mecmualara, gazetelere, toplam 5 milyon evraka ulaşan Morgen, Moonage Dream’i 4 yılda tamamladı, 18 ay ses, renk, animasyon için çalıştı. Bu inanılmaz arşivle yola çıkan belgeselci tematik anlatımı seçerek (yaratım süreci, sanat ve kazanç) Bowie’nin renkli, ters, protest cihanında izleyiciyi eşsiz bir serüvene, seyahate çıkarıyor.
“16 yaşımdayken hayatı dolu dolu yaşamaya karar verdim” diyen David Bowie’nin bu isteğini ziyadesiyle yerine getirdiğini görüyoruz belgeseli izlerken. “Kim olursa olsun her insan hayatın tadını çıkarmak ister. Ömürde ne yaptığınız, ne kadar yaşadığınız değerli değil. Değerli olan tüm istediklerinizi yapabilmenizdir” diyor David Bowie.
1970’lerde 21.yüzyılın oluşumunu sırtlanan, tüm tabuları yıkmak isteyen sanatçı sıradan bir çocukluk geçirdi, oyuncak ayısı yoktu, çocuksu şeyleri sevmedi. Gençliğinde kendini öbür insanlardan farklı hisetti. Jack Kerouac’ın Yolda kitabı, John Coltrane’in müzikleri onu çok etkiledi. Daima kozmosla olan münasebetini sorguladı, kendini tenlikeli durumlara sokarak hayal gücünü zorladı. Los Angeles’ı hiç sevmemesine rağmen Amerika’ya yerleşti, bu kuvvetli süreci deneyimlemek istedi. ABD onun için hayal ülkesi oldu. Yeni bir müzik lisanı icat etmesi gerektiğini düşününce Batı Berlin’e yerleşti. Müziklerini yeni bir müzik lisanıyla yansıtmak isteyince Brian Eno’yla birlikte çalışmaya başladı.
Dönemin özünü yakalamaya çalıştı, değişimi izledi. Daha cüretkar bir müziğe yöneldi. “Sanatı hayatımda farklı biçimde kullanmak istedim, fotoğraf çizdim, heykel yaptım, deneysel görüntüler çektim” diyen Bowie yapıtlarında yalnızlık hissini yansıttı. Yalnızlıkla uğraştı, daima bir arayışın peşindeydi, vücudunu tuval üzere kullandı, onun için sanat en büyük arayıştı. Farklı karakterleri, farklı şahısları kendinde toplayan bir koleksiyoncuydu. Çeşitli karakterler geliştirdi.
21.yüzyılı kaos ve parçalanma olarak tanımlayan David Bowie, hayatla yumuşak bir bağlantı kurdu, hayranlarının ne istediğini bilerek onlara istediklerini verdi. The Man Who Fell to Earth, Furyo, The Hunger üzere başarılı sinemalarda oynadı. Moonaga Daydream 16 Eylül Cuma günü gösterime girdi.